Οι γείτονές μου (part 1)

Περίπτωση 1: Μένουν από κάτω μου και...είναι εξωγήινοι*! Η προηγούμενη δήλωση είναι διπλό και τριπλό-τσεκαρισμένη, δεν αστειεύομαι! Μετακόμισαν πριν λίγα χρόνια από κάτω μας...έρχεται η κυρία της οικογένειας πρώτη βδομάδα στο καινούριο τους σπίτι και ακολουθεί ο εξής διάλογος με τη μαμά μου:

(να σημειώσω πως τα πατζούρια του σπιτιού στο οποίο μένω είναι από εκείνα που τα σέρνεις πάνω σε έναν οδηγό, δεν έχουμε δηλαδή ρολά που τα αμολάς από πάνω προς τα κάτω)

Κ: Γεια σας, τί κάνετε; Είμαστε οι καινούριοι σας γείτονες, μένουμε από κάτω, ήρθα να σας προσφέρω ένα κουτί μηλόπιτα για το καλό, με υγεία πάντα να είστε, να χαίρεστε την οικογένειά σας...

(η μαμά μου κάγκελο στην πόρτα...)

Μ: Καλώς ήρθατε, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για το γλυκό, δεν ήταν ανάγκη, να χαίρεστε κι εσείς την οικογένειά σας και με υγεία πάντα.

Κ: Αχ, ξέρετε τί; Με όλο το θάρρος, θα ήθελα να σας κάνω μια πολύ σοβαρή ερώτηση γιατί πραγματικά είμαι πολύ προβληματισμένη και δε βρίσκω λύση...

Μ: Βεβαίως, αν μπορώ να βοηθήσω...πείτε μου!

Κ: Ε, να...ξέρετε...πώς μπορώ να πλύνω το μπαλκόνι;

Μ: Εεμ...τί εννοείτε ακριβώς; Έχει λάστιχο στο μπροστινό μπαλκόνι και σε όλα τα υπόλοιπα αναγκαστικά πρέπει να χρησιμοποιήσετε κουβά...

Κ: Ναι, αλλά δε θα μπαίνουν νερά μέσα στο σπίτι;

(κάγκελο η μαμά μου, κάγκελο κι εγώ που άκουγα τη συζήτηση από το δωμάτιό μου!)

Μ: Όχι, γιατί μπορείτε να κλείσετε το πατζούρι και το τζάμι...

Κ: Ααχχ, ναι...αλλά...με ποιον τρόπο θα βγω έξω να πλύνω το μπαλκόνι και θα ξαναμπώ αν τα έχω κλείσει;

(απολίθωμα η μαμά μου, απολίθωμα κι εγώ!)

Μ: Εεμ...δε σας καταλαβαίνω...ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα με το να βγείτε έξω να πλύνετε το μπαλκόνι και να ξαναμπείτε;

(εγώ από το μέσα δωμάτιο θαυμάζω την ψυχραιμία της μαμάς μου και κλείνω τη μουσική που άκουγα για να αφουγκραστώ καλύτερα)

Κ: Μαα...αν βγω έξω και το πλύνω το μπαλκόνι...μετά πώς θα ξαναμπώ; Θα είναι κλειδωμένα τα πατζούρια και τα τζάμια...

(στήλη άλατος η μαμά μου, στήλη άλατος κι εγώ φυσικά!)

Μ: Τί εννοείτε; Άμα βγείτε έξω και κλείσετε το πατζούρι από την έξω μεριά, δεν κλειδώνει μόνο του...μόνο κάποιος από μέσα θα μπορούσε να το κλειδώσει...αλλιώς θα μπαίνανε και οι κλέφτες στα σπίτια πολύ εύκολα!

Κ: Ααχ...ναι, έχετε δίκιο, μπερδεύτηκα...αλλά...χμ...δηλαδή, αυτό που μου λέτε είναι ότι αν βγω έξω και σύρω το πατζούρι να κλείσει δε θα κλειδώσει; Δηλαδή, δε χρειάζεται να πω στην κόρη μου να στέκεται πίσω από το πατζούρι να μου ανοίξει από μέσα; Και αν πρέπει να της φωνάξω να μου ανοίξει, πώς θα το κάνω; Με κλειστό πατζούρι δε θα με ακούσει...αλλά το τζάμι δε θα το έχω κλείσει, ε; Πωπω...

(και επειδή κάπου εδώ παρομοιώσεις του στυλ «έμεινα κάγκελο», «έμεινα στήλη άλατος», «έμεινα απολίθωμα», «έμεινα λαμάκας», κτλ μου τέλειωσαν δεν παραθέτω τη συνέχεια του διαλόγου γιατί καταλαβαίνετε σε τί ύφος συνεχίστηκε...)

Και, φυσικά, μην αυταπατάστε! Εννοείται, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, πως από τότε έχουμε ακούσει και άλλα τέτοια κουλά...και δε μιλάω για έναν άνθρωπο με χαμηλό IQ, θα το κατανοούσα απόλυτα...αλλά μερικές φορές τα σκαλώματα που τρώει έχουν την τάση να προκαλούν στους άλλους αυτόματη ακινητοποίηση όλων των μυών, γρήγορο ανοιγο-κλείσιμο ματιών, αισθητή χαλάρωση της κάτω γνάθου και ασυναίσθητη προσπάθεια αναζήτησης του συνδυασμού πλήκτρων Ctrl+Alt+Del...!!! Ε.Τ. phone home!

A! Και από τότε...έχουν ολημερίς και οληνυχτίς τα πατζούρια τους κλειστά...άντε, στα μεγάλα κέφια να αφήσουν μια χαραμάδα ανοιχτή...όπως οι γείτονες του snicolas...χμμ...strange things!

(Θα ακολουθήσει και part 2…)

* τώρα που είπα «εξωγήινοι» μου ήρθε φλασιά ένα περιστατικό από τη δουλειά:

Συνάδελφος: Το ανταλλακτικό που ζητάτε δεν υπάρχει...μας έχει τελειώσει, έχουμε παραγγείλει αλλά δε γνωρίζουμε πότε θα έχουμε τη νέα παραλαβή...έρχεστε από μακριά; (θέλοντας να εξυπηρετήσει την πελάτισσα στέλνοντάς την σε κάποιο άλλο κοντινό υποκατάστημα)

Πελάτισσα: Ναι, από τον Άρη και εμένα που με βλέπεις δεν είμαι άνθρωπος, αλλά εξωγήινος!!

Πείτε μου, με τί ψυχολογία η πελάτισσα έδωσε τέτοια απάντηση; Μιλάμε...πολύ εμπνευσμένο! Περιττό να σας πω, πως η συνάδελφος είχε μείνει κάγκελο κι εγώ απέναντι είχα πέσει κάτω από τα γέλια...